Musimy być delikatni wobec tych, którzy otwierają nam drzwi swojego życia i nas do niego zapraszają.

Każdy z nas ma w sobie specjalną przestrzeń - wyjątkowy skarb, którego nie pokazuje wszystkim. Ale tym którzy na to zasługują. A jeśli ktoś wchodzi do naszego życia z nieporządkiem i brudnymi butami, powinien mieć zakaz wstępu.
Możemy nie być zbyt pewni, dokąd zmierzamy w relacji z kimś, ale wygodnie jest wyjaśnić sobie czego mniej więcej chcemy od życia. I to już na samym wstępie relacji. Narysować podstawowy szkic tego, co chcielibyśmy znaleźć. Czego potrzebujemy i czego oczekujemy. Oraz ocenić czy istnieje zbieżność w tym, co każdy musi dać i oczekuje otrzymać.

Nie powinniśmy być napełnieni oczekiwaniami w naszych relacjach. Choć jeśli mamy iść bez map, musimy to robić ostrożnie, odkrywając drugiego w subtelny sposób. Zapraszając go, aby był tym, który daje nam podróżować przez swoje życie i daje nam progresywny dostęp do tego, co uważa za ważne i chce się z nami tym podzielić.

Są ludzie, którzy są niszczycielami, którzy pozostawiają nawzajem swoje życie w ruinie. Jakby to było tsunami lub tornado. Przechodzą bez pytania o pozwolenie, autorytarnie. Umniejszają wszystkim na swojej drodze. Nie zatrzymując się na chwilę, by pomyśleć, że chodzi o życie i intymność kogoś innego, kto zasługuje na szacunek.